Αθήνα 2012 1ο

Η νύχτα έριξε από νωρίς
το μαύρο πέπλο της πάνω από την πόλη.
Το κρύο τσουχτερό όμως νιώθω την ανάγκη
να βγω να περπατήσω…ν’ αναπνεύσω…
κι ας κάνει κρύο. Η μοναξιά δεν αντέχεται.

Ανοίγω την πόρτα…και προχωρώ
στους έρημους δρόμους της πόλης.
Μια βαθιά ανάσα διώχνει το βάρος
που πλακώνει την ψυχή μου.

Ερημιά!!! Κάποιοι αλλόκοτοι τύποι
με κοιτάζουν με περιέργεια.
Προσπαθώ να διώξω το φόβο.
Τι στο καλό, δεν θα ζούμε διαρκώς φοβισμένοι
και κλεισμένοι στα σπίτια μας.

Περπατώ…και ξαφνικά βλέπω ένα χαρτοκιβώτιο
να κινείται. Πλησιάζω και έκπληκτη αντικρίζω
ένα κάπως ηλικιωμένο άντρα τυλιγμένο
με μια βρώμικη κουβέρτα κάτω από το χαρτόνι
να προσπαθεί να ζεσταθεί.

Δεν είναι ο μόνος…λίγο πιο κει δύο γυναίκες
αγκαλιασμένες κάτω από κουβέρτες ζητούν
λίγη ζεστασιά…Δεν ξέρω τι να κάνω.
Το βάρος στο στήθος μου με ξανατυλίγει ασφυκτικά.
Δεν το αντέχω…Θα γυρίσω…
Όταν ένα παλικάρι με πλησιάζει με το χέρι απλωμένο
-Μαμά φαΐ …Πεινάει…Μαμά…

Βάζω το χέρι στην τσέπη αλλά δεν έχω δραχμή.
Τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια και τρέχοντας
γυρίζω σπίτι, σβήνω τα φώτα…και ψάχνω να βρω
τη λησμονιά στο πιο σκοτεινό δωμάτιο
του μοναχικού σπιτιού μου.
Θεέ μου Γιατί!!!

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΙ

Ρένα Βασιλά