Να σου έχουν λεηλατήσει το μισθό.
Να σου έχουν στερήσει τη σύνταξη.
Να σου έχουν αυξήσει τα εισιτήρια στα λεωφορεία και τον ηλεκτρικό (που τα τρένα του κινούνται πλέον ανά μισάωρο!) κατά 40%.
Να σου λένε ότι η ανεργία σου δεν είναι δυστυχία, αλλά κάτι σαν εκδρομή στο λούνα παρκ της «εργασιακής εφεδρείας».
Να σου λένε ότι στόχος τους είναι στην οικογένειά σου να υπάρχει... ένας εργαζόμενος.
Να σου λένε ότι δίπλα στα υπόλοιπα έξοδα για τη «Δημόσια και Δωρεάν»
Παιδεία θα πρέπει να πληρώσεις και για τα... βιβλία - φωτοτυπίες των
παιδιών.
Να σου δίνουν τα ψίχουλα των 517 ευρώ για μηνιάτικο και να σου ζητάνε - γι' αυτά τα ψίχουλα - να πληρώσεις φόρο εισοδήματος.
Να σου κόβουν το μεροκάματο στο μισό και ταυτόχρονα να σου έχουν
διπλασιάσει τις τιμές στο ρεύμα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα με απανωτές
αυξήσεις στους έμμεσους φόρους.
*
Και μετά από όλα αυτά κι από τόσα άλλα, να
έρχονται - σε σένα που σε χρεοκοπήσανε, που σε πτωχεύσανε, που σου
διέλυσαν κάθε προγραμματισμό, που σου τσακίσανε τη ζωή - και να σου
λένε:
*
Με τα λεφτά που σου έχουνε απομείνει
(σ.σ.: που όμως δεν έχει απομείνει τίποτα, γιατί τα πήρανε όλα!)
αν δεν μας πληρώσεις το νέο τρισβάρβαρο χαράτσι που θα σου στείλουμε με το λογαριασμό της ΔΕΗ για το σπίτι που μένεις
(σ.σ.: για το σπίτι που στο έχουν φορολογήσει χίλιες φορές, που
το πληρώνεις τοκογλυφικά στην τράπεζα μια ζωή και που ζεις με την
ελπίδα ότι κάποτε θα το ξεχρεώσουν τα... παιδιά σου)
τότε εμείς
οι «σοσιαλιστές», οι «αντιεξουσιαστές», «οι σωτήρες», οι «πατριώτες»:
*
Πρώτον, θα σου κόψουμε το ρεύμα.
Δεύτερον, θα αφήσουμε εσένα και την οικογένειά σου στο σκοτάδι.
Τρίτον, θα σου στερήσουμε ακόμα και τη θέρμανση μέσα στο χειμώνα.
Τέταρτον, θα σε υποχρεώσουμε να ζεις εσύ, τα παιδιά σου και οι γέροντες γονείς σου στο κρύο και στη νύχτα.
Πέμπτον, αφού σου κόψουμε το ρεύμα, θα στείλουμε τον
απλήρωτο λογαριασμό σε όλες τις υπηρεσίες του κράτους, θα σε
κυνηγήσουμε με όλους τους δυνατούς τρόπους και θα εφαρμόσουμε εις βάρος
σου όλες τις διατάξεις του Κώδικα Είσπραξης Δημοσίων Εσόδων.
*
Απευθυνόμαστε στους κάθε λογής ευαίσθητους της «δημοκρατίας».
Προς τους πάσης φύσεως εισαγγελείς που βαφτίζουν «βία» τις λαϊκές διαμαρτυρίες.
Προς τους κατηγόρους που έχουν αναλάβει εργολαβικά να καταγγέλλουν την «ανομία» των απεργιών και των εργατικών κινητοποιήσεων.
*
Και ρωτάμε:
Αυτό είναι ή δεν είναι «βία»;
Να απειλείς τον χρεοκοπημένο, τον απολυμένο, τον άνεργο, τον κατεστραμμένο, τον λεηλατημένο (αυτόν που εσύ λεηλάτησες)
εκδίδοντας χοτζέτι και λέγοντάς του ότι «ή θα τα βρεις να μου τα δώσεις
ή θα σε αφήσω χωρίς καλοριφέρ και χωρίς φως μέσα στο χειμώνα»,
αυτό είναι ή δεν είναι
«βία»;
*
Προφανώς, είναι παραπάνω από «βία». Είναι «πόλεμος». Αυτή τη λέξη, άλλωστε, χρησιμοποίησε ο Παπανδρέου στη Θεσσαλονίκη:
*
«Πόλεμος».
*
Μόνο που σ' αυτόν τον «πόλεμο» δεν υπάρχει «εξωτερικός αντίπαλος». Υπάρχει μόνο
«εσωτερικός εχθρός»: Ο λαός!
Πρόκειται για εκείνον τον ανελέητο και αμείλικτο ταξικό πόλεμο που
έχουν εξαπολύσει ενάντια στο λαό οι τραπεζίτες, οι εφοπλιστές, οι
καπιταλιστές.
Εναν «πόλεμο» που τον διεξάγουν για λογαριασμό της πλουτοκρατίας ο
Παπανδρέου, ο Βενιζέλος, ο Λοβέρδος, έχοντας στο πλευρό τους τον
Καρατζαφέρη του μνημονίου, τη ΝΔ του «άλλου μείγματος», την
Μπακογιάννη, τους «ενσωματωμένους» στην ΕΕ.
*
Ο ταξικός πόλεμος, για τον οποίο το ΚΚΕ προειδοποίησε από την πρώτη στιγμή,
η βαρβαρότητα που τον εξανδραποδίζει,
τα διαδοχικά εγκλήματα που διαπράττονται εις βάρος του,
θέτουν πλέον το λαό μπροστά στο ιστορικό δίλημμα:
'Η θα διαλέξει τις «αλυσίδες» ή θα τους ανατρέψει.
'Η θα υποκύψει στη βία που του ασκούν και θα αποδεχτεί τον αφανισμό του
ή θα πάρει την υπόθεση στα χέρια του, ανοίγοντας το δρόμο για μια Ελλάδα της λαϊκής εξουσίας και της λαϊκής οικονομίας.
