30.4.09

Λίβανος Y

Υποκρισία.
Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών αποφάσισε!
Εκεχειρία!
Τα κανόνια σταμάτησαν στο παρά πέντε.
Τα αεροπλάνα επέστρεψαν
χωρίς ντροπή στη βάση τους.
Ο κυνηγημένος λαός γυρίζει.
Καραβάνια πεινασμένων
ταλαιπωρημένων προσφύγων
επιστρέφουν...πού;
Στο χάος...στην ερήμωση...
στο πουθενά...
Γυρίζουν στα σπίτια τους
μα σπίτια δεν υπάρχουν.
Μόνο ερείπια...
Ψάχνουν για τους δικούς τους
μα αυτοί είναι θαμμένοι
κάτω από ερείπια...
Ο πόνος έγινε κραυγή.
Το αύριο άγνωστο...
Αδυσώπητα σκληρό...
Ομως ελπίζουν...
Η Ελπίδα δε χάθηκε.
Πεθαίνει τελευταία!

27.4.09

Λίβανος IV

Κοίταξε στα μάτια
το παιδί του πολέμου.
Θα δεις τον πόνο, το φόβο
θ' αφουγκραστείς το βουβό κλάμα
από τις πληγές που σημάδεψαν
το τρυφερό κορμάκι του.
Τότε θα νιώσεις
ντροπή για τον κόσμο
που του' φτιαξε το σύστημα να ζήσει.
Ενα κόσμο σκληρό, εγκληματικό
με μόνο σκοπό το κέρδος!

23.4.09

21η Απριλίου

Οι δρόμοι ερήμωσαν
ο τρόμος φώλιασε
στις καρδιές μας.
Το ραδιόφωνο φέρνει
το κακό μαντάτο.
Πραξικόπημα.
Απαγορεύεται η κυκλοφορία.
Απαγορεύεται...Απαγορεύεται...
Ενιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος
κατέβηκα στη θάλασσα.
Στο βάθος του δρόμου
φάνηκαν τα πρώτα στρατιωτικά οχήματα.
Επειτα, το τρίξιμο στην άσφαλτο
από τα πρώτα τανκς.
Ενα καυτό δάκρυ κύλησε
στο παγωμένο μάγουλό μου.
Πέταξα τα ρούχα μου στην άμμο
ντύθηκα το γαλάζιο ουρανό
και χάθηκα στα βάθη της θάλασσας.

Λίβανος ΙΙ

Πώς να εξηγήσεις
σ' ένα πεντάχρονο αγόρι
για ποιο λόγο
την ώρα που έπαιζε
μια βόμβα έσκασε
λίγα μέτρα μακριά του
και του σημάδεψε τη ζωή;
Πώς θα ζήσει
χωρίς πόδια
χωρίς χέρια;
Πώς θα παλέψει
για να μη ξανασυμβεί
σε άλλα παιδιά;
Με τι κουράγιο
θα ζήσει
για να φτιάξει
ένα καλύτερο αύριο;

21.4.09

Λίβανος Ι

Ξάπλωσα
στην άμμο τη χρυσή
να νιώσω τη ζεστασιά
του ήλιου, της θάλασσας.
Εκλεισα τα μάτια
ν' ακούσω τα γέλια
τα παιχνίδια των παιδιών.
Μάταια!
Ολα στοιχειώνουν γύρω μου.
Ο αέρας μυρίζει πετρέλαιο.
Η άμμος θυμίζει μαύρο χρυσό.
Τα παιχνίδια των παιδιών σταματούν.
Ενας βρώμικος πόλεμος ξεσπά.
Η ψυχή ματώνει.
Σκοτωμένα παιδιά κοιτάνε
με μάτια απορημένα
μάτια παραπονεμένα
κι ένα "Γιατί" στο στόμα.

18.4.09

Χρόνια Πολλά

Σε σκέπτομαι.
Σήμερα γιορτάζεις.
Μ' ένα κόκκινο γαρύφαλλο
θέλω να' ρθω κοντά σου.
Μα πώς;
Πώς να διαβώ το συρματόπλεγμα;
Αν μπορούσα
αερικό να γίνω
να πετάξω στη Λευτεριά.
Να' ρθώ μ' ένα γαρύφαλλο
για να σου πω.
Χρόνια πολλά αγάπη μου.

15.4.09

Το νου
τη σκέψη
το πνεύμα
κανείς
δεν μπόρεσε
να κλείσει
σε λευκά
κελιά.
Το κορμί
φυλάκισαν
το πνεύμα δραπέτευσε
σπάζοντας
φραγμούς και αλυσίδες.
Λεύτερο τώρα πια
γεμίζει
τα σκοτάδια
ΦΩΣ!

13.4.09

Λαβώθηκε
το κάτασπρο
περιστέρι
της ΕΙΡΗΝΗΣ.
Μαύρα τα πούπουλα
απ' τον καπνό
του βρωμερού πολέμου.
Τα θωρώ
κι ένα δάκρυ κυλά
στο μάγουλο.
Το χαμόγελο πάγωσε.
Η ψυχή ματώνει
μα η Ελπίδα
μένει ζωντανή
όσο το λαβωμένο
περιστέρι αναπνέει.

8.4.09

Τα πουλιά
πανικόβλητα
κυνηγημένα
πέταξαν μακριά
αφήνοντας πίσω τους
τη φρίκη του πολέμου.
Μαύρο καπνό
φωτιά και θάνατο
σκόρπισαν τ' ατσαλένια
πουλιά του ΝΑΤΟ
στο γαλανό ουρανό
της αδελφής ΣΕΡΒΙΑΣ.
Κορμιά διαμελισμένα
κείτονται μεσ' τα ερείπια.
Στα μάτια των νεκρών παιδιών
ζωγραφισμένο ένα ΓΙΑΤΙ.
Παιδιά σακατεμένα.
Πώς θα παίξουν;
Πώς θα τρέξουν;
Με δυό ξύλινες πατερίτσες
κάτω από τις πληγωμένες τους
μασχάλες;
Σε τι κόσμο
τα' φεραν να ζήσουν;
Καμένη γη.
Μολυσμένος αέρας.
Γέφυρες κατεστραμμένες.
Τίποτε δεν άφησαν όρθιο
οι βόμβες, οι πύραυλοι
του παρανοϊκού εχθρού.
Κι όμως αυτός ο λαός
αντιστέκεται.
Τραγουδά.
Χλευάζει
τους δολοφόνους του.
Λέει όχι στον Τύραννο καταχτητή.
Δίνει μαθήματα πατριωτισμού.
Αξιοπρέπειας στους λαούς.
Για να πουν αύριο όχι
στους μοντέρνους καταχτητές
στους ψευτοπροστάτες των αδυνάτων.

5.4.09

Οχι μαχαίρια
όχι βόλια
όχι άλλο αίμα.
Λέξεις δώσε ποιητή
γιατί είναι αυτές
πιο δυνατές από τα όπλα
για να κερδίσεις
τους εχθρούς
και να τους κάνεις φίλους.

3.4.09

Πρέπει να θέλω εγώ.
Να θες εσύ.
Να θέλουμε εμείς.
Για ν' αλλάξει
τούτος εδώ ο κόσμος.
Πρέπει να πούμε όχι.
Να κάνουμε κάτι.
Για να μη πεθαίνουν
παιδιά από πείνα.
Για να μην υπάρχουν
πλούσιοι και φτωχοί.
Για να μη σκοτώνονται
τα παιδιά μας
σε πολέμους κερδοσκοπικούς.
Πρέπει να παλέψουμε
όλοι μαζί
χέρι-χέρι
μ' ένα κοινό σκοπό.
Για ένα κόσμο όμορφο
δίκαιο και ειρηνικό.