Οι δρόμοι ερήμωσαν
ο τρόμος φώλιασε
στις καρδιές μας.
Το ραδιόφωνο φέρνει
το κακό μαντάτο.
Πραξικόπημα.
Απαγορεύεται η κυκλοφορία.
Απαγορεύεται...Απαγορεύεται...
Ενιωσα ένα σφίξιμο στο στήθος
κατέβηκα στη θάλασσα.
Στο βάθος του δρόμου
φάνηκαν τα πρώτα στρατιωτικά οχήματα.
Επειτα, το τρίξιμο στην άσφαλτο
από τα πρώτα τανκς.
Ενα καυτό δάκρυ κύλησε
στο παγωμένο μάγουλό μου.
Πέταξα τα ρούχα μου στην άμμο
ντύθηκα το γαλάζιο ουρανό
και χάθηκα στα βάθη της θάλασσας.
2 σχόλια:
Θυμαμαι μια τετοια σκηνή όταν ημουν γυρω στα 5.
Οχι πολλα πραγματα.
Γι' αυτό εμεις οι μεγαλύτεροι πρέπει να τα θυμίζουμε στις νεότερες γενιές για να μη ξαναγείνουν.
Δημοσίευση σχολίου