Πόσο λυπάμαι!
Τα όνειρα έγιναν εφιάλτες!
Χάθηκαν τα όμορφα όνειρα
που σε έκαναν να λες ποτέ να μη
ξυπνήσεις!
Χάθηκαν οι λέξεις
για να κεντήσεις ποιήματα.
Τι να ονειρευτείς;
Ξυπνάς τρομαγμένος μπροστά σε
εικόνες
πεινασμένων παιδιών.
Δεν ξέρεις τι θα φέρει το αύριο.
Καθημερινές οι απειλές των
εταίρων μας.
Η Πατρίδα οδηγείται στην
καταστροφή.
Τι να ονειρευτείς;
Μπροστά σε τόσες αυτοκτονίες, σε
τόση βία!
Κάτω από την απειλή της ακραίας
φτώχιας, της πείνας
και της έξωσης από τη φτωχική σου
στέγη!
Που μας οδηγείτε επιτέλους;
Ποιες οι προθέσεις σας για τούτον
εδώ τον τόπο;
Με τις κακές επιλογές σας, με τη
καταλήστευση των ταμείων
οδηγείτε τη ζωή μας στην
καταστροφή και στην απόγνωση.
Ρ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου