Ενεχυροδανειστήρια.
Τα παλιά μαγαζιά
με τις γραφικές, όμορφα φωτισμένες βιτρίνες
σβήνουν τα φώτα το ένα μετά το άλλο.
Κατεβάζουν τα ρολά τους…
Τα νέα παιδιά που έβρισκαν ένα μεροκάματο
γυρνούν στο σπίτι με κατεβασμένο το κεφάλι.
Ανεργοι! Αύριο θα μπουν στην ανεργία
ποιος ξέρει για πόσο καιρό.
Τι θέση των εμπορικών μαγαζιών
παίρνουν καινούρια μαγαζιά
που μόνο κακές αναμνήσεις ξυπνούν.
Ενεχυροδανειστήρια!
Ο πεινασμένος…ο άνεργος…ο άστεγος…
θα μαζέψει ό,τι και αν του έχει απομείνει κάτι
ενθύμια μιας ζωής…Τη βέρα του…
το σταυρό του παιδιού του…κάποιο χρυσό δόντι
και θα το δώσει για ένα κομμάτι ψωμί…
Ενα μπουκάλι γάλα… για το πεινασμένο του παιδί.
Πόσο αλήθεια τα μαγαζιά που αγοράζουν εξαθλίωση
με γυρίζουν πίσω στα χρόνια της κατοχής.
Στο σπίτι δεν είχε απομείνει τίποτε.
Θυμάμαι τη μέρα που οι γονείς μου
έβγαλαν δακρυσμένοι τις βέρες τους
δίνοντας υπόσχεση ζωής.
-Ο πόλεμος θα τελειώσει…φτάνει να επιζήσουμε εμείς
και τα παιδιά. Τις βέρες θα τις ξαναφορέσουμε
φτάνει να διώξουμε τους κατακτητές.
Ρ.Β.
Ρ.Β.
4 σχόλια:
Δυστυχώς Ρένα μου για πολλά πολλά χρόνια θα μαστε απ ότι φαίνεται υπό την κατοχή τους. Το πιο μετά φοβαμαι και γω πολύ. Τώρα είναι αρχή ακόμη. Το που θα φτάσουμε είναι το θέμα ...
Ξέρεις πόσο πονώ να βλέπω να ξεφυτρώνουν αυτά τα μαγαζιά που εκμεταλεύονται τη φτώχια και τη δυστυχία.Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια και βουρκώνω αν και πολύ μικρή έχουν χαραχτεί στη μνήμη μου και με κάνουν να βουρκώνω.
Στην εποχή των μαυραγορίτων γυρνάμε σιγά σιγά.
Βάλαμε τη ζωή μας ενέχυρο και δεν μας μένει παρά να αποχαιρετήσουμε την Αλεξάνδρεια που χάνουμε! (Καβάφης) σβήνοντας τον πόνο μας στο καρασί σαν του Μοιραίους του Βάρναλη.
Τι τραγική κατάντια για ένα έθνος πάλαι ποτέ ηρωικό!
Τα ενεχυροδανειστήρια θα κλείσουν όταν δεν θα έχουμε τίποτα άλλο να ξεπουλήσουμε... Η ψυχή μας έμεινε ακόμη...
Αραγε θα τη γλυτώσουμε κι αυτή ή θα την ξεπουλήσουμε στο διάβολο. Που μας κατάντησαν καλέ μου φίλε!
Δημοσίευση σχολίου