Κρατούμενος
σαράντα μέρες
σε λευκό κελί
τα χέρια μάτωσε
κτυπώντας με γροθιές
τον άσπρο τοίχο
κατακερματίζοντας
την ψυχή του.
*****
Το αίμα κύλησε
κατακόκκινο
στον άσπρο τοίχο
διώχνοντας μακριά
τη μοναξιά
την απόλυτη σιωπή
της απομόνωσης
κι άνοιξε πόρτα
Ελευθερίας
στον έξω κόσμο.
2 σχόλια:
Αυτό το κομμάτι μου θυμίζει κάτι που είχα γράψει παλιά .
Ειναι ομως τοσα πολλά που αδυνατώ να ψάχνω στο φακελο να το βρω.
(Και μη νομίσεις πάλι αυτό που νόμιζες την προηγουμενη φορά...)
Οχι Μαράκι μου δεν το νομίζω.... Πάντως ευχαριστώ για το πέρασμά σου.
Δημοσίευση σχολίου