Τα τριαντάφυλλα
μαράθηκαν στον κήπο.
Κίτρινα ξερά φύλλα
απλώνονται παντού.
Εγκατάλειψη...Πένθος.
Μια φρεσκοβαμμένη ταμπέλα
με κόκκινα μεγάλα γράμματα...'' Πωλείται''.
Χρειάζονται χρήματα για το στρατοδικείο.
Τι σημασία έχει το σπίτι, η περουσία
ο άνθρωπός σου κινδυνεύει
το απόσπασμα καραδοκεί.
Το έγκλημά του;
Πολέμησε για την Ελευθερία της Πατρίδας!
3 σχόλια:
Μου θύμισες ένα σπίτι με τριαντάφυλλα και λεμονιες που μαράθηκαν...
Αναρωτιέμαι Μαρία πολλές φορές γιατί δεν μπορούμε να απαλλαγούμε εύκολα από αναμνήσεις που μας πληγώνουν. Δε θα μπορούσαμε να έχουμε μια μνήμη επιλεκτική;Καλή σου μέρα.
Μπορει να μας πληγώνουν
αλλά κάποτε μπορεί να μας έδωσαν μεγάλη ευτυχία.
Γι αυτο και δεν θελουμε να τις βγαλουμε απο μεσα μας
Κι ακομη υπαρχουν φορες που οι ιδιες "γαντζώνονται" στην ψυχή και δεν φευγουν οσο κι αν εμεις το θελουμε
Δημοσίευση σχολίου