Σήμερα
ξημέρωσε
μαύρη μέρα.
Εξυπνη βόμβα
σκότωσε τα όνειρα
ενός δεκάχρονου παιδιού
εκεί κάτω
στο Αφγανιστάν.
Ενα παιδί
στην πιο τρυφερή
ηλικία
του πήραν τη ζωή
κι ήταν παιδί
όλου του κόσμου.
Ηταν το παιδί τους
το δικό σου
το δικό μου
το παιδί.
Ηταν το αύριο
ήταν η ελπίδα
όλου του κόσμου.
Ηταν το παιδί
της μάνας.
Της μάνας
όλου του κόσμου.
Αύριο, ίσως
να' ναι το δικό σου παιδί
το δικό σου εγγόνι.
Είναι η ζωή
χωρίς αύριο.
2 σχόλια:
Τελικά η ζωή πια χωρίς αυριο είναι
Το χθες περασε , το σήμερα αβεβαιο. Το αύριο άγνωστο...
Καλησπέρα Ρένα μου
Ετσι είναι; ή έτσι συμφέρει τους Μεγάλους που κυβερνούν τον κόσμο να είναι; Καλή Νύχτα Μαρία.
Δημοσίευση σχολίου