Θυμάμαι!

Θυμάμαι
την γιαγιά να μου λέει παραμύθια.
Κι εγώ να φαντάζομαι παραδείσους.
Όμορφη που είναι γιαγιά η ζωή;
Πότε θα μεγαλώσω να πάρω το πτυχίο μου
να δουλέψω όπως δούλεψες κι εσύ
και να κάνω δώρα στα εγγονάκια μου;
Πείρα το πτυχίο μου δούλεψα σε χρόνια δύσκολα
πλήρωσα…πλήρωσα… αμέτρητες εισφορές
και όταν ήρθε η ώρα να πάρω τη σύνταξη μου
οι εισφορές μας είχαν κάνει φτερά.
Άδεια τα ταμεία…τα φάγανε…και τώρα…
έβαλαν χέρι στις συντάξεις…εξαθλίωσαν
την τρίτη ηλικία χωρίς αιδώ, χωρίς τύψεις
μας άφησαν να γνωρίσουμε την πείνα και την εξαθλίωση!
ΝΤΡΟΠΗ σας. Ξέρω όταν θα φύγετε οι τσέπες σας
θα φύγουν μαζί με σας σε κάποια εξωτικά νησιά!!!

Ρ.Β.