Ο Θρήνος των Ατσε

Ο θρήνος των Ατσε.Εμείς, που κάποτε ήμασταν άνθρωποι,
ποτέ, μα ποτέ πια
δε θα ξαναπερπατήσουμε ελεύθερα
ανάμεσα στα δέντρα του δάσους.
*********

Δε θα μπορέσουμε ποτέ να ξεφύγουμε
από τους Δυνατούς που Κυβερνούν
απ' αυτούς που πήραν τα φτερά
απ' το κεφάλι του αρχηγού μας.
********
Ποτέ, μα ποτέ πια
δε θα βρούμε την τροφή μας
κοντά στους προγόνους μας
στα δέντρα του δάσους.
*********
Αφήσαμε για πάντα
τις μητέρες μας,
τα ζώα μας
πολύ, πολύ μακριά μας.
********
Από του Ηλιου τη λάμψη, σπίτια λαμπερά
τα σπίτια των προγόνων μας
τους έχουν κλέψει τα απαλά στρώματα
που έστρωναν να πλαγιάσουν.
********
Τώρα οι κόρες μας
ζουν στα μεγάλα σπίτια του αφέντη τους
και δε θα ξανακλάψουμε μαζί.
********
Οι κόρες μας που έγιναν όμορφες, νέες γυναίκες
ζουν τώρα στα σπίτια του αφέντη τους
σαν εξημερωμένα ζώα,
εξημερωμένα από τις κραυγές.
*********
Οι γυναίκες μας που ήτανε σαν όμορφα
λουλούδια
πατήθηκαν απ' τους λευκούς
σύρθηκαν με βία μακριά
στα μεγάλα σπίτια με τους άσπρους τοίχους...
********
Ο θρήνος αυτός είναι για εκείνους που ποτέ
δε θα ξαναγίνουν
άνθρωποι.

ΑΚΟΥ, ΛΕΥΚΕ!
ΛΑΡΣ ΠΕΡΣΟΝ