5η Μέρα μιας απεργίας πείνας.

Αδέρφια μου
αν δεν καταφέρνω να σας πω ακριβώς
ό, τι έχω να σας πω
με συμπαθάτε
ζαλίστηκα, το κεφάλι μου γυρίζει κάπως,
όχι από ρακί.
Από πείνα, λιγουλάκι.

Αδέλφια μου,
της Ευρώπης, της Ασίας, της Αμερικής
δεν είμαι ούτε στη φυλακή, μήτε σε απεργία πείνας
τούτο τον Μάη πλαγιάζω στο γρασίδι, τη νύχτα,
τα μάτια σας είναι κοντά στο κεφάλι μου, λάμποντας σαν άστρα,
και τα χέρια σας, ένα μονάχα χέρι μέσα στο δικό μου,
όπως το χέρι της μάνας μου,
όπως το χέρι της αγαπημένης μου,
όπως το χέρι της ζωής.

Αδέλφια μου,
δε μ' έχετε, άλλωστε, ποτέ εγκαταλείψει,
ούτε εμένα, ούτε τον τόπο μου, ούτε το λαό μου.
Οσο αγαπώ τους δικούς σας,
τους δικούς μου αγαπάτε, το γνωρίζω,
Ευχαριστώ, αδερφοί μου, ευχαριστώ.

Αδέρφια μου,
δεν έχω στο νου μου να πεθάνω.

Αν με δολοφονήσουν
θα συνεχίσω να ζω ανάμεσά σας, το γνωρίζω
θα' μαι μέσα στον στίχο του Αραγκόν
στον στίχο του που μιλεί για τις όμορφες μελλοντικές μέρες
θα' μαι μες στο λευκό περιστέρι του Πικάσσο
θα΄μαι μέσα στου Ρόουμπσον τα τραγούδια
και προπαντός
και το πιο ωραίο,
θα' μαι μέσα στο νικηφόρο γέλιο του συντρόφου μου
ανάμεσα στους λιμενεργάτες της Μαρσίλλιας.

Για να σας πω όλη την αλήθεια, αδελφοί μου
είμαι ευτυχής, πέρα για πέρα ευτυχισμένος.

ΝΑΖΙΜ ΧΙΚΜΕΤ