Μια φωνή νεανική
ακούγεται μέσα στη νύχτα.
<<Εδώ Πολυτεχνείο...Εδώ Πολυτεχνείο...>>
Η αρχή του τέλους μιας σκοτεινής
μιας τυρρανικής επταετίας
βύθισε στον πόνο, στο σκοτάδι
ένα ολόκληρο λαό.
Εδώ Πολυτεχνείο...Εδώ Πολυτεχνείο...
Ο κόσμος ξεθαρρεύει
βγαίνει στο δρόμο, στηρίζει τα νιάτα
τον αγώνα για Ελευθερία.
Νέοι ανεμίζουν τη γαλανόλευκη
τραγουδώντας τον Εθνικό Υμνο
σκαρφαλωμένοι στη σιδερένια πόρτα της σχολής.
Ο λαός με δάκρυα στα μάτια γίνεται ένα μαζί τους
με τη γροθιά υψωμένη βροντοφωνά.
Κάτω ο φασισμός...Ελευθερία...Δημοκρατία!
Ξάφνου τα τανκς κάνουν την εμφανισή τους
σταματούν απειλητικά στην πύλη
το κανόνι σημαδεύει τα νιάτα.
Οχι δεν είναι δυνατόν...Δε θα κτυπήσουν...
<<Είμαστε αδέλφια...Είμαστε αδέλφια...>>
Το τανκ προχωρεί, οι ερπύστριες τρίζουν απειλητικά
η σιδερένια πύλη υποχωρεί
τα πρώτα νεανικά κορμιά πέφτουν.
Η σημαία βάφτηκε κόκκινη.
Είναι η αρχή του τέλους.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ
2 σχόλια:
Πάντα περνω...αν και το εχω πει και σε αλλους φιλους που γραφουν και διαφορετικά πράγματα, πως μου ταιριαζει καλυτερα να αφηνω ενα χνάρι σε μπλοκ σαν το αλλο.
Εγω βεβαιως εχω διαβασει και το βιβλιο αυτο.
Σε αυτο ειχα την τιμή ...
:)
Μια καλημερα κι απο δω...
Ο μετρητης ετοιμος!
Η τιμή είναι πάντα δική μου Μαρία
όταν αφήνεις το πέρασμά σου και ας μη σου ταιριάζει απόλυτα. Ευχαριστώ για το μετρητή και για όλη την πολύτιμη βοήθειά σου. Βλέπεις εγώ σαν παιδί του πολέμου με συγκινούν και πολλά άλλα πράγματα γιατί τα έχουμε ζήσει στην καλύτερη μας ηλικία.
Καλό και ήρεμο βράδυ.
Δημοσίευση σχολίου