Τα γεγονότα
της Σρεμπρένιτσα το 1995 υπήρξαν από τα αιματηρότερα του
γιουγκοσλαβικού εμφυλίου που υποκινήθηκε από τους ιμπεριαλιστές της ΕΕ
και των ΗΠΑ. Έχασαν τη ζωή τους 8.000 μουσουλμάνοι.
Την
περασμένη Παρασκευή, που το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για την πρώην
Γιουγκοσλαβία καταδίκασε τον ηγέτη των Σερβοβοσνίων Ράντοβαν
Κάρατζιτς σε ποινή 40 ετών με την κατηγορία του ενόχου για τη γενοκτονία
στη Σρεμπρένιτσα, το ημερολόγιο έδειχνε: 24 Μάρτη 2016. Τυχαίο; Η’
κίνηση συμβολισμού;
Ανεξαρτήτως της… σύμπτωσης, ας
πάμε σε μια άλλη 24
η
του Μάρτη. Ήταν 24 Μάρτη 1999, πριν δεκαεπτά χρόνια, όταν άρχιζε το
μακελειό που κράτησε 78 μέρες. Ήταν η αρχή του τέλους για
την Γιουγκοσλαβία. Μια χώρα που ο λαός της όρθωσε το ανάστημά του στις
μεραρχίες του Χίτλερ, δεν υπάρχει πια. Τη διέλυσε το ΝΑΤΟ σε συνεργασία
με την ΕΕ.
Οι χειροκροτητές της θηριωδίας των
χιλιάδων νεκρών, των «παράπλευρων απωλειών», των ΝΑΤΟικών «λαθών», των
εκτελέσεων αμάχων, του βομβαρδισμού νοσοκομείων, σχολείων, ΜΜΕ και
νεκροταφείων (!), αυτοί που κόβουν και ράβουν στα μέτρα τους το Διεθνές
Δίκαιο, υποστήριζαν τότε ότι τα αμερικανικά «Στελθ» αποτελούσαν
προάγγελο της «δημοκρατίας» και της «ειρήνης» στα Βαλκάνια και τον
κόσμο.
Η αλήθεια είναι ότι εκείνος ο πόλεμος,
που έγινε με πρόσχημα τα «δικαιώματα των μειονοτήτων», εξελίχτηκε σε
«προληπτικό πόλεμο» στο Αφγανιστάν και μετεξελίχτηκε σε «ανθρωπιστικό
πόλεμο» στο Ιράκ.
Στον έναν μόλις χρόνο από τη λήξη των βομβαρδισμών στο «απελευθερωμένο» Κοσσυφοπέδιο είχαν συμβεί τα εξής:
4.121
επιθέσεις εναντίον Σέρβων Κοσσοβάρων, 757 Σέρβοι δηλώνονταν
αγνοούμενοι, είχαν καταστραφεί 1.134 εκκλησίες, 102 μοναστήρια, 6
οστεοφυλάκια, 96 πύργοι και άλλα ιστορικά μνημεία. Φυσικά πρέπει να
προστεθούν και δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες Σέρβοι από την περιοχή.
Στις 78 μέρες
της «ανθρωπιστικής» τους δράσης που ξεκίνησε στις 24/03/1999 λίγο πριν
τις 9 το βράδυ όταν και ήχησαν οι σειρήνες στην Πρίστινα, στο Βελιγράδι,
στην Ποντγκόριτσα, στο Νόβισαντ, τα βομβαρδιστικά του ΝΑΤΟ
πραγματοποίησαν
35.788 μαχητικές αποστολές εναντίον 200 γιουγκοσλαβικών πόλεων.
Το Κοσσυφοπέδιο
και όλη η Γιουγκοσλαβία έγινε στόχος ακόμα και απαγορευμένου τύπου
βομβών με θύματα χιλιάδες αμάχους. Σύμφωνα με τα στοιχεία του
αμερικανικού Πενταγώνου,
η μία στις πέντε βόμβες που έπληξαν τη Γιουγκοσλαβία, δηλαδή περίπου 500.000 βόμβες, περιείχαν απεμπλουτισμένο ουράνιο.
Σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, οι επιδρομείς εξαπέλυσαν κατά της Γιουγκοσλαβίας
35.450 δέσμες βομβών διασποράς, οι οποίες είναι απαγορευμένες από τις διεθνείς συνθήκες.
Η επίθεση
του ΝΑΤΟ έγινε με πρόσχημα τα «ανθρώπινα δικαιώματα». Η αλήθεια είναι
ότι όταν το 1999 αναπτύχθηκαν οι ΝΑΤΟικές δυνάμεις στην περιοχή,
καταγράφτηκαν 547 δολοφονίες και 932 απαγωγές Σέρβων, ενώ έως το 2009
και με σταθερή τη ΝΑΤΟική παρουσία στο Κόσσοβο, οι αριθμοί ήταν: 1.192
δολοφονίες, 1.303 απαγωγές και 1.305 τραυματισμοί.
Η Γιουγκοσλαβία αποτέλεσε
το πειραματικό εργαστήριο για την σε ευρωπαϊκό έδαφος εμπέδωση της
παγκόσμιας «νέας τάξης» μέσω των βομβαρδιστικών. Αμέσως μετά τους
βομβαρδισμούς, είχε και μια ακόμα πρωτιά: Έγινε το πειραματικό
εργαστήριο για την εφαρμογή της «νέας τάξης» και με τη μέθοδο της
κάλπης, και με τη μέθοδο των εκλογών.
Στη μετά
τους βομβαρδισμούς Γιουγκοσλαβία «αναγεννήθηκε» μέχρι και ο «πρίγκιψ
Καραγεώργεβιτς», ο τύπος που τον έφερε ο Γιώργος Παπανδρέου στην Αθήνα
και τον αποκαλούσε «υψηλότατο».
Στη
μετα-βομβαρδισμένη Γιουγκοσλαβία το πολιτικό δολάριο είχε μεγάλη πέραση:
Σε εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια υπολόγιζε η «Ουάσιγκτον Ποστ» τα
χρήματα που μέσω της CIA έπαιξαν το δικό τους ρόλο στις εκλογές
στη Γιουγκοσλαβία μετά την επιδρομή...
Η «δημοκρατικότερη»
εξέλιξη της επέμβασης του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια ήταν φυσικά η απόσχιση του
Κοσσυφοπεδίου από τη Σερβία. Μέχρι να φτάσουμε εδώ, είχαν προηγηθεί οι
εκλογές - παρωδία στο Κοσσυφοπέδιο με απόντες βεβαίως τους Σέρβους, και
με παρόντες τους δολοφόνους του UCK.
Να θυμίσουμε
ότι ο πρώτος ΝΑΤΟικός επίτροπος του Κοσσυφοπεδίου, ο κατοπινός υπουργός
Εξωτερικών του Σαρκοζί, ο «σοσιαλιστής» Κουσνέρ, είχε δηλώσει ότι:
«Οι εκλογές αυτές υπήρξαν οι καλύτερες που έχουν διεξαχθεί ποτέ στα Βαλκάνια». Σήμερα στο Κοσσυφοπέδιο δεσπόζει η μεγαλύτερη αμερικανοΝΑΤΟική βάση που υπάρχει σε ολόκληρο τον κόσμο...
Με τον
πόλεμο στη Γιουγκοσλαβία, λύθηκαν πολλά στόματα. Ένα από αυτά ήταν του
πρώην υπουργού Εξωτερικών της Βρετανίας, λόρδου Οουεν. Το άρθρο του στην
«Ουάσιγκτον Ποστ», την επομένη των βομβαρδισμών, είχε τον εξής εύγλωττο
τίτλο:
«Επανασχεδιάστε το χάρτη των Βαλκανίων».
Τι έλεγε
η τότε ελληνική κυβέρνηση για όλα αυτά; Σύμφωνα με τον τότε υπουργό
Εξωτερικών, τον κ. Γ. Παπανδρέου, τα σύνορα στην περιοχή δε θα έπρεπε να
αλλάξουν, αλλά (διότι υπάρχει και ένα «αλλά»), αν αλλάξουν με
«βελούδινο διαζύγιο» τότε ο κ. Παπανδρέου δε θα είχε πρόβλημα! Όπως
αντιλαμβάνεστε, ένας νέος θεωρητικός είχε γεννηθεί. Ο θεωρητικός των
«βελούδινων» πολέμων...
Τα Βαλκάνια,
η Γιουγκοσλαβία, δεν επελέγησαν τυχαία ως πεδίο θερμής εφαρμογής του
νέου ΝΑΤΟικού δόγματος. Τα Βαλκάνια, με την έννοια της γεωστρατηγικής
τους θέσης, δεν είναι μια οποιαδήποτε περιοχή. Είναι η περιοχή που έγινε
σταυροδρόμι δυο Παγκόσμιων Πολέμων. Είναι η περιοχή που το σχέδιο του
Γ΄ Ράιχ για την προέλασή του στην Ανατολή προϋπέθετε την κατάτμησή της. Η
επέλαση της «νέας τάξης», λοιπόν, στη γεωγραφική περιφέρεια που ο
Μπρζεζίνσκι έχει βαφτίσει «Ευρασία», προϋπέθετε τη ΝΑΤΟποίηση των
Βαλκανίων.
Πώς ενήργησε στις συνθήκες της ΝΑΤΟικής θηριωδίας η Ελλάδα;
Όπως θυμούνται οι πάντες, η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόταν ότι
«η Ελλάδα ΔΕΝ συμμετείχε στον πόλεμο»! Στα πλαίσια αυτής της «μη συμμετοχής», ήταν το ΠΑΣΟΚ των κ. κ. Σημίτη - Παπανδρέου που:
- Μετέτρεψε την Ελλάδα σε διοικητικό κέντρο του πολέμου των 78 ημερών,
- κατέστησε την Ελλάδα ένα παντός καιρού διαμετακομιστικό κέντρο των πεζοναυτών που «εξανθρώπιζαν» τα Βαλκάνια,
- έστειλε το αντιτορπιλικό «Θεμιστοκλής» στην Αδριατική υπό τη σημαία του ΝΑΤΟ,
- παραχώρησε το Λιτόχωρο για την απόβαση των ΝΑΤΟικών,
- παραχώρησε ακόμα και τις εθνικές οδούς της χώρας για να περνούν τα τανκς των «συμμάχων».
Η κυβέρνηση
που «δεν συμμετείχε» στο έγκλημα, ήταν η κυβέρνηση που, σύμφωνα με τα
συγκεντρωτικά στοιχεία του ΓΕΕΘΑ, από την έναρξη του πολέμου μέχρι τα
τέλη Σεπτέμβρη 1999, έδωσε την άδεια να περάσει από τη Θεσσαλονίκη με
κατεύθυνση το Κοσσυφοπέδιο η ακόλουθη ΝΑΤΟική δύναμη πυρός:
- 1.000 αεροσκάφη,
- 420 πλοία,
- 510 σιδηροδρομικοί συρμοί με πολεμικό υλικό,
- 1.400 φάλαγγες στρατιωτικών οχημάτων διαφόρων τύπων,
- 60.000 στρατιώτες...
Η κυβέρνηση - που «δεν συμμετείχε» - μετέτρεψε την Ελλάδα σε μόνιμο ΝΑΤΟικό πολεμικό ορμητήριο.
Όσα έγιναν
το 1999 και όσα ακολούθησαν δεν εμπόδισαν τις «πατριωτικές φιέστες»
πάνω στο πτώμα της Γιουγκοσλαβίας. Να θυμίσουμε μόνο τούτο: Μερικούς
μήνες μετά τη λήξη των βομβαρδισμών, ο τότε υπουργός Αμυνας, ο Ακης
Τσοχατζόπουλος, έστησε ειδική φιέστα στο Ουρόσεβατς (σσ: το Ουρόσεβατς
είναι μία από τις περιοχές που ομολογημένα επλήγη με βόμβες ουρανίου και
πλουτωνίου).
Αλλά δεν ήταν μόνος του. Είχε
στο πλευρό του τη ΝΔ και το ΣΥΝ. Σ' εκείνη τη φιέστα ήταν που έλαμψε το
αστέρι της κ. Δαμανάκη, που για λογαριασμό του ΣΥΝ (τότε), απευθυνόμενη
στους Έλληνες φαντάρους που συμμετείχαν στη ΝΑΤΟική δύναμη κατοχής του
Κοσσυφοπεδίου, προέβη στην ακόλουθη δήλωση:
«Παρά τις δυσκολίες που αντιμετωπίζετε, μας βγάζετε ασπροπρόσωπους και η Ελλάδα μπορεί να είναι περήφανη για σας»!
Ήταν
υπερήφανη, δηλαδή, η κ. Δαμανάκη (του ΣΥΝ, τότε) επειδή Έλληνες
φαντάροι λειτουργούσαν σαν μισθοφόροι του ΝΑΤΟ. Ένιωθε ότι βγαίνει
ασπροπρόσωπη η κυρία Δαμανάκη (του ΣΥΝ τότε και επίτροπος της ΕΕ
κατόπιν) από το γεγονός ότι Έλληνες φαντάροι βρίσκονται εκτός των
συνόρων της χώρας και εκτελούν τις διαταγές των Αμερικανών.
Ο πόλεμος
κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν μια «πρόβα τζενεράλε» και για το «Διεθνές
Δίκαιο» του 21ου αιώνα. Απόδειξη ότι η προσφυγή της Γιουγκοσλαβίας
εναντίον εκείνων που τη βομβάρδισαν απορρίφθηκε.
Όπως
είχε ανακοινώσει η εισαγγελεύς του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου της
Χάγης (στα κελιά του οποίου δολοφονήθηκε ο Μιλόσεβιτς), η διεθνής
κοινότητα θεώρησε αβάσιμους τους λόγους που επικαλέστηκε
η Γιουγκοσλαβία όταν ζήτησε να απαγγελθεί η κατηγορία της γενοκτονίας
εναντίον του Κλίντον, του Μπλερ, του Σολάνα, του Κλαρκ και της υπόλοιπης
παρέας.
Ο πόλεμος στη Γιουγκοσλαβία ήταν η αρχή. Το είχε άλλωστε ξεκαθαρίσει ο Κλίντον:
«Αυτό
που κάναμε στο Κοσσυφοπέδιο μπορούμε να το ξανακάνουμε τώρα, μπορούμε
να το κάνουμε αύριο αν είναι αναγκαίο, είτε στην Αφρική, είτε στην
Κεντρική Ευρώπη», ήταν τα λόγια του, τον Ιούνη του 1999.
Το έγκλημα κατά της Γιουγκοσλαβίας ήταν το τέλος των μύθων.
Μύθος πρώτος: «Αν φύγει το ΝΑΤΟ από τα Βαλκάνια θα γίνει σφαγή», μας έλεγαν.
Με τι
μας απειλούσαν δηλαδή; Μας απειλούσαν και μας απειλούν με κάτι που ήδη
γίνεται, και γίνεται επειδή ακριβώς υπάρχει το ΝΑΤΟ στην περιοχή. Το
ΝΑΤΟ «ήρθε να φέρει την ειρήνη» και στο μεταξύ οι Ουτσεκάδες σκοτώναν
Σκοπιανούς, οι Σκοπιανοί καταδίωκαν Αλβανούς, οι Αλβανοί δολοφονούσαν
Σέρβους, οι Σέρβοι της Βοσνίας εκτελούσαν Βόσνιους μουσουλμάνους, οι
μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας ζητούσαν αυτονομία, οι πράκτορες της CIA
αλώνιζαν και αλωνίζουν στο Μαυροβούνιο, και κατά τ' άλλα, το ΝΑΤΟ
...φέρνει την ειρήνη.
Μύθος δεύτερος: «Να μη φύγουν το ΝΑΤΟ και η ΕΕ από τα Βαλκάνια για να μην αλλάξουν τα σύνορα».
Με
τι μας απειλούσαν δηλαδή; Μας απειλούσαν και μας απειλούν με τα
αποτελέσματα ενός εγκλήματος που ήδη διαπράττεται. Αρχής γενομένης από
την απόφαση της ΕΕ το Δεκέμβρη του 1991, όλα αυτά τα χρόνια της
ευρωενωσιακής και ευρωατλαντικής παρουσίας στα Βαλκάνια, τα Βαλκάνια
γέμισαν προτεκτοράτα. Τα σύνορα έχουν ήδη αλλάξει.
Κάτι ακόμα: Αυτοί
που τότε διέλυσαν μια χώρα στο όνομα της προστασίας των μουσουλμανικών
μειονοτήτων, είναι οι ίδιοι που σήμερα πνίγουν μουσουλμάνους πρόσφυγες
στο Αιγαίο, είναι οι ίδιοι που αφού κατασκεύασαν τους ισλαμοφασίστες
τύπου ISIS και έφεραν τον πόλεμο στα σπίτια μας, ελεεινολογούν το Ισλάμ
στο όνομα της δυτικής «ανεκτικότητας»…
