Κρατώ στα χέρια μου
εκατόν σαράντα φράγκα.
Μα στα πετώ
στα μούτρα ψεύτρα
κοινωνία.
Μ' αυτά τι ν' αγοράσω;
Φάρμακα για την άρρωστη μου μάνα;
Πιστόλι για ν' αυτοκτονήσω
ή μια μεγάλη χάλκινη
καμπάνα
στους σκλάβους ή τους νεκρούς
για να ξυπνήσω;
Κ. ΒΑΡΝΑΛΗΣ
Αν είναι ο λάκος σου
πολύ βαθύς
Χρέος με τα χέρια σου
να σηκωθείς...
Κ.ΒΑΡΝΑΛΗΣ
3 σχόλια:
Φαντάσου πριν πόσα χρόνια τα έγραφε αυτά ο Βάρναλης και πόσο ταιριάζουν στο σήμερα...
Δεν είνα τραγωδία Μαρία μου να ήμαστε πάντα στο ίδιο καθεστώς;
Φυσικά και είναι τραγωδία. Είδες πως έγιναν οι Έλληνες όμως...?
Δημοσίευση σχολίου