31.12.12

Το Φλάουτο



Παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Περπατώ στους δρόμους της Αθήνας.
Μέτρια η κίνηση στους δρόμους.
Ο κόσμος περνά αδιάφορος
χωρίς να στέκεται μπροστά στις φωτισμένες βιτρίνες.

Ξαφνικά μια μελωδία από ένα φλάουτο
φτάνει ως τα αυτιά μου.
Η ματιά μου πέφτει σε μια γωνιά.
Καθισμένοι κάτω από μια μαρκίζα
και σκεπασμένοι με μια τρύπια βρώμικη κουβέρτα
ένας άνδρας, ένα παιδί και ένας σκύλος
ζητούν τη συνδρομή των περαστικών.

Εξαίσια μουσική γεμίζει τον εορταστικό δρόμο.
Ο άνθρωπος δείχνει να είναι μουσικός.
Δεν είναι ένας ερασιτέχνης που παίζει φλάουτο.
Πλησιάζω και τον ρωτώ.
Είναι άνεργος και άστεγος μουσικός
που προσπαθεί με την τέχνη του να ταΐσει το παιδί του.



Ρ.Β.

4 σχόλια:

Μαρια Νικολαου είπε...

Κάθε άνθρωπος έχει αυτό το δικαίωμα.
Να προσπαθεί για τα παιδιά του, για τον εαυτό του.
Απ την άλλη τέτοιες εικόνες την σημερινή εποχή μας θλίβουν.


ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΝΑ ΕΥΧΗΘΩ
ΝΑ ΧΕΙΣ ΥΓΕΙΑ ΠΑΝΩ ΑΠ ΟΛΑ

Ρένα είπε...

Καλή χρονιά Μαρία μου και από τούτο το χώρο.Αυτή τη στιγμή η καλύτερη ευχή είναι Υγεία γιατί με το σύστημα που υπάρχει αλίμονό μας αν αρωστήσουμε.

Apokalipsis999 είπε...

Η μελωδία στέλνει ένα μήνυμα διαφορετικό από αυτό των στολισμένων βιτρινών. Ένα μήνυμα κάποιου που ακόμα παλεύει!

Καλή χρονιά, καλή υπομονή.

Ρένα είπε...

H καλύτερη σημερινή ευχή είναι Υγεία και Υπομονή.