Γράφει ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Ο κ. Στουρνάρας, προφανώς χωρίς να το πολυκαταλάβει, έφερε χτες στη Βουλή
ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Το παράδειγμά του, που είχε να κάνει με το πώς μια χώρα αντιμετωπίζει
το ζήτημα του δημόσιου χρέους, αφορούσε στην… Οχτωβριανή Επανάσταση και στον Λένιν.
Ηταν αναμενόμενο, επομένως, όπως σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, αφενός η επίκληση
του Λένιν από τον υπουργό να μην μπορεί να στραφεί εναντίον του ΚΚΕ, αφετέρου
να μετατραπεί σε μπούμερανγκ για την κυβερνητική τρόικα.
Και τούτο διότι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους από την Οχτωβριανή
Επανάσταση και από τον Λένιν αποτελεί, πράγματι, υπόδειγμα.
Ενα υπόδειγμα, όμως
- κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο που ελαφρώς δεν το έχει αντιληφθεί ο κ. Στουρνάρας -
αντιμετώπισης του θέματος σε όφελος του λαού. Και όχι σε όφελος των
κεφαλαιοκρατών, των ντόπιων και ξένων δανειστών και τοκογλύφων.
Δηλαδή, ένα υπόδειγμα που κινείται ακριβώς στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Αφού, ωστόσο, στην κυβέρνηση έχουν αρχίσει να εντρυφούν στη
σκέψη του… Λένιν γύρω από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, ας συνεισφέρουμε
στην… αυτομόρφωσή τους:
Ο Λένιν είναι αυτός που – πριν την Επανάσταση -
τόνιζε:
«”Δημόσια χρέη”! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν
είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή
τους σε εκείνους που τα έκαναν»1.
Ο Λένιν είναι αυτός που – μετά την Επανάσταση -
ειρωνευόμενος τους ιμπεριαλιστές που απειλούσαν τους Μπολσεβίκους
επειδή αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα χρέη της προεπαναστατικής Ρωσίας
προς διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους, καλούσε περιπαιχτικά το
συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα
στον Βρετανό οικονομολόγο Κέυνς.
Αφορμή ήταν το γεγονός ότι ο Κέυνς, βλέποντας ότι λόγω των χρεών
ο καπιταλισμός μετά την ειρήνη των Βερσαλιών τραβούσε προς την χρεοκοπία,
τασσόταν υπέρ της μη αποπληρωμής των χρεών και καλούσε τα καπιταλιστικά
κράτη να ακυρώσουν και να διαγράψουν τα δημόσια χρέη που είχαν διογκωθεί
λόγω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο Λένιν, στην εισήγησή του προς το συνέδριο, σχολίαζε:
«Εμάς, όμως, όπως ξέρετε αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί
εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέυνς,
ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη».
Προκαλώντας, δε, τα τρανταχτά γέλια και τα θυελλώδη χειροκροτήματα των
συνέδρων, πρόσθετε:
«Νομίζω πως θα έπρεπε εξ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής
Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ’ αυτούς τους οικονομολόγους – προπαγανδιστές
υπέρ του μπολσεβικισμού»2.
Ο Λένιν, επίσης, είναι αυτός που επειδή γνώριζε ότι η εν λόγω ασθένεια
του καπιταλισμού, η ασθένεια της υπερχρέωσης, είναι τόσο παλιά και
τόσο ανίατη που η γιατρειά της δεν θα επερχόταν με επικλήσεις, όπως
αυτές του Κέυνς και άλλων αστών οικονομολόγων, στη «γενναιοψυχία»
των πιστωτών ώστε οι τελευταίοι να δεχτούν ακύρωση των χρεών τους,
για τούτο συμπλήρωνε:
«Στο σημείο αυτό δεν συμφωνούν οι απόψεις μας με τον Κέυνς».
Οι λαοί, πρόσθετε ο Λένιν, δείχνοντας την επαναστατική – μπολσεβίκικη
λύση του προβλήματος,
«νομίζουμε πως για την ακύρωση των χρεών θα αναγκαστούν να
περιμένουν κάτι άλλο και να δουλέψουν σε κάποια άλλη κατεύθυνση,
χωρίς να υπολογίζουν στη “γενναιοψυχία” των κυρίων καπιταλιστών»3.
Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, εν ολίγοις, δεν περιορίστηκαν να εξασφαλίσουν
για το λαό τους φαΐ, στέγη, εργασία, Παιδεία, Υγεία, ελεύθερο χρόνο,
αξιοπρεπή γηρατειά κι άλλα πολλά που δεν είναι της ώρας.
Εκαναν και τούτο:
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής εξουσίας ήταν η μη αναγνώριση
του εξωτερικού δημοσιονομικού χρέους και των υποχρεώσεων που είχαν
αναλάβει οι κυβερνήσεις της προεπαναστατικής Ρωσίας (…). Το Γενάρη του 1918,
η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια που είχε
συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή κυβέρνηση».
Αυτή ήταν η πολιτική των Μπολσεβίκων απέναντι στα χρέη με τα οποία ο τ
σάρος και οι αστοί είχαν φορτώσει τις πλάτες του ρωσικού λαού.
Ομως, οι Μπολσεβίκοι, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστές, δηλαδή και πατριώτες
και διεθνιστές, την ώρα που οι πολιτικοί προπάτορες του ελληνικού αστικού πολιτικού
κόσμου έστελναν στρατό εναντίον τους, εκείνοι, όσον αφορά την Ελλάδα και τον
ελληνικό λαό, να τι έκαναν:
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής κυβέρνησης στον εξωτερικό τομέα ήταν
η παραίτησή της από το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), που επέβαλαν το 1897,
μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, οι Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα (…) από την
Οχτωβριανή Επανάσταση η Ελλάδα απεκόμισε οικονομικά οφέλη. Η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία,
με απόφαση του Δεύτερου Συνεδρίου των Σοβιέτ, απάλλαξε την Ελλάδα από το χρέος
που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν στα 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα.
Ακόμα, η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Αγιο Ορος, κ
αθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην
Ελλάδα (ρώσικο νοσοκομείο στον Πειραιά, το σημερινό Τζάνειο) κλπ.».
Ετσι αντιμετώπισαν, λοιπόν, οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους.
Κάλεσαν το λαό να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία.
Τη δική του εξουσία.
Και ήταν αυτή η εξουσία – η λαϊκή – που έστειλε, όπως το έλεγε ο Λένιν,
το λογαριασμό των χρεών σε εκείνους που τα έκαναν!
Ακολουθώντας, επομένως, το παράδειγμα του Λένιν ίσως θα έπρεπε να στείλουμε…
«ευχαριστήριο» στον κ. Στουρνάρα για την – ακούσια έστω – συνηγορία του στη θέση
του ΚΚΕ υπέρ της λαϊκής εξουσίας και για την – ακούσια έστω – παραδοχή του ότι μόνο
με αυτή την προϋπόθεση θα λυθεί το ζήτημα του χρέους υπέρ του λαού.
1. Λένιν, Απαντα, τόμος 33ος, σελ. 203.
2. Λένιν, Απαντα, τόμος 41, σελ. 221-225, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
3. Λένιν, «Απαντα», τόμος 41, σελ. 221.
`4. Κώστας Αυγητίδης, «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
Ο κ. Στουρνάρας, προφανώς χωρίς να το πολυκαταλάβει, έφερε χτες στη Βουλή
ένα πολύ καλό παράδειγμα.
Το παράδειγμά του, που είχε να κάνει με το πώς μια χώρα αντιμετωπίζει
το ζήτημα του δημόσιου χρέους, αφορούσε στην… Οχτωβριανή Επανάσταση και στον Λένιν.
Ηταν αναμενόμενο, επομένως, όπως σημείωσε η Αλέκα Παπαρήγα, αφενός η επίκληση
του Λένιν από τον υπουργό να μην μπορεί να στραφεί εναντίον του ΚΚΕ, αφετέρου
να μετατραπεί σε μπούμερανγκ για την κυβερνητική τρόικα.
Και τούτο διότι η αντιμετώπιση του δημόσιου χρέους από την Οχτωβριανή
Επανάσταση και από τον Λένιν αποτελεί, πράγματι, υπόδειγμα.
Ενα υπόδειγμα, όμως
- κι εδώ ακριβώς βρίσκεται το σημείο που ελαφρώς δεν το έχει αντιληφθεί ο κ. Στουρνάρας -
αντιμετώπισης του θέματος σε όφελος του λαού. Και όχι σε όφελος των
κεφαλαιοκρατών, των ντόπιων και ξένων δανειστών και τοκογλύφων.
Δηλαδή, ένα υπόδειγμα που κινείται ακριβώς στον αντίποδα της κυβερνητικής πολιτικής.
Αφού, ωστόσο, στην κυβέρνηση έχουν αρχίσει να εντρυφούν στη
σκέψη του… Λένιν γύρω από το ζήτημα του δημόσιου χρέους, ας συνεισφέρουμε
στην… αυτομόρφωσή τους:
Ο Λένιν είναι αυτός που – πριν την Επανάσταση -
τόνιζε:
«”Δημόσια χρέη”! Η εργατική τάξη ξέρει ότι τα χρέη αυτά δεν
είναι δικά της και όταν πάρει την εξουσία θα αναθέσει την εξόφλησή
τους σε εκείνους που τα έκαναν»1.
Ο Λένιν είναι αυτός που – μετά την Επανάσταση -
ειρωνευόμενος τους ιμπεριαλιστές που απειλούσαν τους Μπολσεβίκους
επειδή αρνήθηκαν να αναγνωρίσουν τα χρέη της προεπαναστατικής Ρωσίας
προς διεθνείς κερδοσκόπους και τοκογλύφους, καλούσε περιπαιχτικά το
συνέδριο της Κομμουνιστικής Διεθνούς να στείλει ευχαριστήριο τηλεγράφημα
στον Βρετανό οικονομολόγο Κέυνς.
Αφορμή ήταν το γεγονός ότι ο Κέυνς, βλέποντας ότι λόγω των χρεών
ο καπιταλισμός μετά την ειρήνη των Βερσαλιών τραβούσε προς την χρεοκοπία,
τασσόταν υπέρ της μη αποπληρωμής των χρεών και καλούσε τα καπιταλιστικά
κράτη να ακυρώσουν και να διαγράψουν τα δημόσια χρέη που είχαν διογκωθεί
λόγω του Α’ Παγκόσμιου Πολέμου.
Ο Λένιν, στην εισήγησή του προς το συνέδριο, σχολίαζε:
«Εμάς, όμως, όπως ξέρετε αυτά τα χρέη δεν μας ανησυχούν, γιατί
εμείς λιγάκι νωρίτερα από την εμφάνιση του βιβλίου του Κέυνς,
ακολουθήσαμε τη θαυμάσια συμβουλή του: ακυρώσαμε όλα τα χρέη».
Προκαλώντας, δε, τα τρανταχτά γέλια και τα θυελλώδη χειροκροτήματα των
συνέδρων, πρόσθετε:
«Νομίζω πως θα έπρεπε εξ ονόματος του συνεδρίου της Κομμουνιστικής
Διεθνούς να στείλουμε ένα ευχαριστήριο σ’ αυτούς τους οικονομολόγους – προπαγανδιστές
υπέρ του μπολσεβικισμού»2.
Ο Λένιν, επίσης, είναι αυτός που επειδή γνώριζε ότι η εν λόγω ασθένεια
του καπιταλισμού, η ασθένεια της υπερχρέωσης, είναι τόσο παλιά και
τόσο ανίατη που η γιατρειά της δεν θα επερχόταν με επικλήσεις, όπως
αυτές του Κέυνς και άλλων αστών οικονομολόγων, στη «γενναιοψυχία»
των πιστωτών ώστε οι τελευταίοι να δεχτούν ακύρωση των χρεών τους,
για τούτο συμπλήρωνε:
«Στο σημείο αυτό δεν συμφωνούν οι απόψεις μας με τον Κέυνς».
Οι λαοί, πρόσθετε ο Λένιν, δείχνοντας την επαναστατική – μπολσεβίκικη
λύση του προβλήματος,
«νομίζουμε πως για την ακύρωση των χρεών θα αναγκαστούν να
περιμένουν κάτι άλλο και να δουλέψουν σε κάποια άλλη κατεύθυνση,
χωρίς να υπολογίζουν στη “γενναιοψυχία” των κυρίων καπιταλιστών»3.
Ο Λένιν και οι Μπολσεβίκοι, εν ολίγοις, δεν περιορίστηκαν να εξασφαλίσουν
για το λαό τους φαΐ, στέγη, εργασία, Παιδεία, Υγεία, ελεύθερο χρόνο,
αξιοπρεπή γηρατειά κι άλλα πολλά που δεν είναι της ώρας.
Εκαναν και τούτο:
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής εξουσίας ήταν η μη αναγνώριση
του εξωτερικού δημοσιονομικού χρέους και των υποχρεώσεων που είχαν
αναλάβει οι κυβερνήσεις της προεπαναστατικής Ρωσίας (…). Το Γενάρη του 1918,
η σοβιετική κυβέρνηση ακύρωσε τα εσωτερικά και εξωτερικά δάνεια που είχε
συνάψει η τσαρική και η Προσωρινή κυβέρνηση».
Αυτή ήταν η πολιτική των Μπολσεβίκων απέναντι στα χρέη με τα οποία ο τ
σάρος και οι αστοί είχαν φορτώσει τις πλάτες του ρωσικού λαού.
Ομως, οι Μπολσεβίκοι, επειδή ακριβώς ήταν κομμουνιστές, δηλαδή και πατριώτες
και διεθνιστές, την ώρα που οι πολιτικοί προπάτορες του ελληνικού αστικού πολιτικού
κόσμου έστελναν στρατό εναντίον τους, εκείνοι, όσον αφορά την Ελλάδα και τον
ελληνικό λαό, να τι έκαναν:
«Ενα άλλο οικονομικό μέτρο της σοβιετικής κυβέρνησης στον εξωτερικό τομέα ήταν
η παραίτησή της από το Διεθνή Οικονομικό Ελεγχο (ΔΟΕ), που επέβαλαν το 1897,
μετά τον ελληνοτουρκικό πόλεμο, οι Μεγάλες Δυνάμεις στην Ελλάδα (…) από την
Οχτωβριανή Επανάσταση η Ελλάδα απεκόμισε οικονομικά οφέλη. Η νεαρή Σοβιετική Δημοκρατία,
με απόφαση του Δεύτερου Συνεδρίου των Σοβιέτ, απάλλαξε την Ελλάδα από το χρέος
που όφειλε στη Ρωσία και ανερχόταν στα 100 εκατομμύρια χρυσά γαλλικά φράγκα.
Ακόμα, η σοβιετική κυβέρνηση παραιτήθηκε από τα δικαιώματά της στο Αγιο Ορος, κ
αθώς και από τις ιδιοκτησίες του τσαρικού κράτους σε διάφορα ευαγή ιδρύματα στην
Ελλάδα (ρώσικο νοσοκομείο στον Πειραιά, το σημερινό Τζάνειο) κλπ.».
Ετσι αντιμετώπισαν, λοιπόν, οι Μπολσεβίκοι και ο Λένιν τα θέματα του χρέους.
Κάλεσαν το λαό να εγκαθιδρύσει τη λαϊκή εξουσία.
Τη δική του εξουσία.
Και ήταν αυτή η εξουσία – η λαϊκή – που έστειλε, όπως το έλεγε ο Λένιν,
το λογαριασμό των χρεών σε εκείνους που τα έκαναν!
Ακολουθώντας, επομένως, το παράδειγμα του Λένιν ίσως θα έπρεπε να στείλουμε…
«ευχαριστήριο» στον κ. Στουρνάρα για την – ακούσια έστω – συνηγορία του στη θέση
του ΚΚΕ υπέρ της λαϊκής εξουσίας και για την – ακούσια έστω – παραδοχή του ότι μόνο
με αυτή την προϋπόθεση θα λυθεί το ζήτημα του χρέους υπέρ του λαού.
1. Λένιν, Απαντα, τόμος 33ος, σελ. 203.
2. Λένιν, Απαντα, τόμος 41, σελ. 221-225, εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
3. Λένιν, «Απαντα», τόμος 41, σελ. 221.
`4. Κώστας Αυγητίδης, «Η στρατιωτική επέμβαση των καπιταλιστικών χωρών ενάντια στη Σοβιετική Ρωσία και η Ελλάδα (1918-1920)», εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή».
2 σχόλια:
Οι συγκρίσεις με τη Ρωσία (έστω του Λένιν) είναι ανόητες διότι άλλη ήταν και είναι η πορεία της Ρωσίας η οποία διαθέτει μεγάλα αποθέματα φυσικών πόσων, σε σχέση με την Ελλάδα που πριν καν ελευθερωθεί από τους τούρκους είχε φεσοθεί από υπέρογκα δάνεια! Και από φυσικούς πόρους κατά πάρα πολύ λιγότερους!
Επιπλέον, για τον καπιταλισμό, η έννοια «χώρα» είναι το σύνολο των τραπεζών, των πλούσιων και όσων έχουν εν πάσει περιπτώσει χρήμα για να διαχειρίζονται τις αγορές. Ο λαός βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση στα... πέριξ!
Και κάτι άσχετο. Ποια είναι η γνώμη του Μπογιόπουλου για τη δελφινολογία στο ΚΚΕ; Στις δεξιές εφημερίδες ήδη φιγουράρουν οι επίδοξοι μνηστήρες για το θώκο της γεν. γραμματέως! Ξέρεις αν έχει γράψει κάτι σχετικό στο Ριζοσπάστη ή αλλού;
Οχι δεν το γνωρίζω. Εκείνο που ξέρω θα αποφασιστεί στο Συνέδριο όποια τυχόν αλλαγή.Οσο για την σύγκριση αυτή προήλθε από τον υπουργό οικονομικών.
Δημοσίευση σχολίου