16.12.14

Ευχές!



                 Γιορτάζουμε τις Θείες μέρες των Χριστουγέννων.
Στολίζουμε το σπίτι μας με άσπρα…κόκκινα …κίτρινα
μικρά λαμπιόνια που αναβοσβήνουν δίνοντας
στο σπίτι ζεστασιά και χρώμα!

Ομως το μυαλό του απλού πολίτη είναι κοντά σ’ αυτούς
που θα κάνουν Χριστούγεννα σε συσσίτια
ή στα φτωχικά τους, ίσως χωρίς φως και θέρμανση.
Σ’ αυτούς που περνούν τις κρύες βροχερές μέρες
κάτω από μαρκίζες τυλιγμένοι σε βρώμικες κουβέρτες.
Αλλά και σ’ αυτούς που έφεραν σε τούτη εδώ τη κατάσταση
τον απλό πολίτη που δεν έφταιξε σε τίποτε.
Δούλεψε μια ολόκληρη ζωή για να εξασφαλίσει
μια καλή ζωή στην οικογένειά του.

Παραμονή Χριστουγέννων κι αντί να το βουλώσουνε
να πάρει μια ανάσα ο λαός, μας βομβαρδίζουν καθημερινά
τι δώρα μας ετοιμάζουν για τον Καινούριο Χρόνο.
Καινούριες περικοπές, καινούριους φόρους
καινούρια κακομοιριά για τους πολίτες και μόνο γι’ αυτούς.

Αντε λοιπόν Καλά Χριστούγεννα και μια Ευχή
σ’ αυτούς τους Πολιτικούς που οδήγησαν ένα ολόκληρο λαό
στην εξαθλίωση, στην απόγνωση και στην απελπισία.
Του Χρόνου με το καλό στα σπίτια σας.
Μακριά από τη Βουλή…
Το Σπίτι της Δημοκρατίας… της Ελευθερίας…
και της Δικαιοσύνης.

ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΙΙ
 

1.12.14

Τα ''Θέλω'' μου.

Πόσα μα πόσα «θέλω»
μάζευα τη νύχτα πριν κοιμηθώ
κάτω από την παιδική μου την κουβέρτα.
Τα φύλαγα σαν θησαυρό
με την ελπίδα μια μέρα να τα πραγματοποιήσω.

Κι ύστερα μας βρήκε ο πόλεμος.
Η πείνα…ο φόβος της γερμανικής μπότας…
Οι εκτελέσεις ηρώων που πολεμούσαν
να διώξουν τον κατακτητή.

Δύσκολα  χρόνια μα όσο υπήρχε Αντίσταση
υπήρχε ελπίδα…Οσο υπήρχαν ήρωες
που έδιναν και τη ζωή τους για την Ελλάδα
παίρναμε κουράγιο για ένα καλύτερο αύριο.

Όμως εγώ κάτω από τη παιδική μου την κουβέρτα
πέταγα τα όνειρά και τα θέλω μου ένα…ένα…
αφού έβλεπα πως δεν μπορούσαν να πραγματοποιηθούν.
Γέρασα…Καθισμένη στην πολυθρόνα μου
τα βράδια ολομόναχη μετρώ τα «θέλω»
που πέταξα σε εκείνους τους δύσκολους καιρούς
και σκέφτομαι τα σημερινά παιδιά πόσα «θέλω» τους
θα μείνουν μόνο στα όνειρά τους.

Ρ.Β.