24.2.13

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*
 
Η ίδια τραγική ιστορία, η ιστορία αυτής της αέναης τραγωδίας που βιώνει ο λαός και ο τόπος, ακόμα και στην περίπτωση που θα επαναλαμβανόταν ως φάρσα, θα ήταν μια κάποια «πρόοδος».
 
Ομως εδώ δεν έχουμε καν κάτι τέτοιο. Δεν έχουμε καν την επανάληψη της Ιστορίας ως φάρσα. Εδώ έχουμε την ίδια Ιστορία να συνεχίζεται ως αέναο δράμα, με το ένα τραγικό της κεφάλαιο να διαδέχεται το άλλο.
Ας εξηγηθούμε:
Πάμε το ρολόι του χρόνου δυο αιώνες πίσω. Από τον 21ο αιώνα στα τέλη του 19ου. Στα 1887.
Τότε, παραμονές τού «δυστυχώς επτωχεύσαμεν», ο Χαρίλαος Τρικούπης διαπραγματευόταν για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας ένα νέο δάνειο με τους (ίδιους πάντα) «συμμάχους» και «φίλους».
Τελικά, το δάνειο ορίστηκε στο ονομαστικό ποσό των 135 εκατομμυρίων γαλλικών φράγκων, από το οποίο, όμως, το πραγματικό ποσό που συμφωνήθηκε να εκταμιευτεί από τους πιστωτές μας - μετά τις κρατήσεις, τις εγγυήσεις και τις προπληρωμές τόκων - δεν ξεπερνούσε τα 90 εκατομμύρια φράγκα.
Τι έγινε, όμως, με τα υπόλοιπα; Πού πήγαν τα λεφτά του δανείου;
Η μερίδα του λέοντος (κατά τον Ανδρεάδη τα 32 εκατομμύρια, κατά άλλους τα 52 εκατομμύρια του δανείου) καταβλήθηκε στους τραπεζίτες για την εξόφληση παλιότερων δανείων. Αυτό σήμερα το έχουν βαφτίσει «ανακεφαλαιοποίηση»...
Επίσης, ένα επιπλέον ποσό ύψους 13 εκατομμυρίων «πέταξε» για την ικανοποίηση παλιότερων οφειλών σε ξένους τοκογλύφους...
Και εδώ έρχεται το «καλύτερο».
Επειδή ουδείς δανείζει ή «στηρίζει» (και τότε και τώρα και πάντα) χωρίς «ανταλλάγματα»,για την εκχώρηση του δανείου που «πέτυχε» τότε ο Τρικούπης - ώστε «να στηριχτεί η ελληνική οικονομία» - ο ελληνικός λαός που λιμοκτονούσε υποχρεώθηκε να επωμιστεί νέα βάρη ύψους 26 εκατομμυρίων. Τόσο κόστιζαν - 26 εκατομμύρια φράγκα - τα τρία θωρηκτά και τα κανόνια που παρήγγειλε η κυβέρνηση Τρικούπη και δεσμεύτηκε να αγοράσει από τους δανειστές για να της δώσουν τη «στήριξή τους»!
Αυτή ήταν η «βοήθεια» πριν από εκατόν είκοσι πέντε τόσα χρόνια των «συμμάχων» και «φίλων» μας προς την Ελλάδα. Ετσι έκανε τότε, τώρα και πάντα, η εγχώρια ολιγαρχία τις «δουλειές» της.
Λεπτομέρεια:
Κατά μια σατανική σύμπτωση - και τότε - η παραγγελία των θωρηκτών έγινε σε... γαλλικές εταιρείες!!
Από μια άποψη, βέβαια, η διαφορά με το παρελθόν είναι μεγάλη. Τη σημειώνουμε για να βγάλει μόνος του ο αναγνώστης συμπεράσματα ως προς τη διαπραγματευτική «δεινότητα» που ανέπτυξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις στο διάβα του χρόνου.
Η διαφορά είναι η εξής:
Σήμερα, το 2013, με την κυβέρνηση Σαμαρά, η επαναβεβαίωση προς τον Ολάντ της προηγούμενης επαναβεβαίωσης Παπανδρέου προς τον Σαρκοζί, για την αγορά από τη Γαλλία των γνωστών πλοίων, αφορά σε παραγγελία έξι στον αριθμό φρεγατών.
Τότε, το 1887, η κυβέρνηση Τρικούπη, τα θωρηκτά που είχε παραγγείλει ήταν «μόνο» τρία...

19.2.13

Αρθρο-Ν.Μπογιόπουλος


ΔημοσίευσηΔημοσιεύθηκε: Παρ Φεβ 08, 2013 10:28 pm    Θέμα δημοσίευσης: Εξαθλιώνουν το λαό - επιδοτούν τρομοκράτες! Απάντηση με παράθεση αυτού του μηνύματος


Εξαθλιώνουν το λαό - επιδοτούν τρομοκράτες!
Γράφει: Ο Νίκος Μπογιόπουλος




Η Ελλάδα, όπως ανακοίνωσε το Γενάρη ο γενικός γραμματέας του ΝΑΤΟ, είναι η χώρα που διαθέτει το υψηλότερο - μετά τις ΗΠΑ - ποσοστό του ΑΕΠ της υπέρ στρατιωτικών δαπανών για το ΝΑΤΟ.

Το ποσοστό αυτό την τελευταία διετία διαμορφώθηκε στο 2,1% του ΑΕΠ της χώρας.

Με άλλα λόγια, μόνο την τελευταία διετία, η Ελλάδα έχει πληρώσει στο ΝΑΤΟ τουλάχιστον 8,5 δισεκατομμύρια ευρώ.

Το ποσό αυτό, που σε συνθήκες κρίσης και αφαίμαξης του ελληνικού λαού πήγε για στρατιωτικές δαπάνες υπέρ ΝΑΤΟ
(σ.σ.: ΝΑΤΟ, θυμίζουμε, είναι αυτός ο φιλοπόλεμος, ιμπεριαλιστικός, τρομοκρατικός οργανισμός που βομβαρδίζει, εισβάλλει, κατέχει χώρες και δε γνωρίζει αν τα Ιμια είναι ελληνικά)
θα ήταν αρκετό, ώστε:


• Να έχει καταργηθεί το σύνολο των φόρων και των χαρατσιών που υφίσταται ο ελληνικός λαός επί της μικρής ακίνητης περιουσίας του (3,2 δισ. ευρώ)
• Να μην έχει επέλθει η κατάργηση των δώρων σε κύριες και επικουρικές συντάξεις (1,776 δισ. ευρώ)
• Να μην έχουν γίνει οι αυξήσεις φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης (από τις οποίες η κυβέρνηση προσδοκούσε 500 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχει επέλθει η κατάργηση των δώρων στο δημόσιο τομέα (431 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχει επιβληθεί η αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης κατά δύο έτη (1,02 δισ. ευρώ)
• Να μην έχουν περικοπεί τα επιδόματα αναπήρων (82 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν περικοπεί τα προνοιακά οικογενειακά επιδόματα (86 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν περικοπεί οι επιστροφές φόρων στους αγρότες (152 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν μειωθεί οι επιδοτήσεις του ειδικού φόρου κατανάλωσης πετρελαίου για τους αγρότες (130 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν μειωθεί τα φορολογικά οικογενειακά επιδόματα (379 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν περικοπεί τα εφάπαξ (247 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν προβλεφτεί απολύσεις χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων (167 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχουν περικοπεί τα ειδικά επιδόματα ανεργίας (30 εκατ. ευρώ)
• Να μην έχει κοπεί το ΕΚΑΣ στους κάτω των 65 ετών δικαιούχους (114 εκατ. ευρώ).


Μάλιστα, αν ο ελληνικός λαός δεν είχε πληρώσει τον «ιμπεριαλιστικό φόρο» υπέρ ΝΑΤΟ, όχι μόνο θα είχαν αποφευχθεί όλα τα προηγούμενα, αλλά θα υπήρχε και ένα περίσσευμα ύψους 200 εκατομμυρίων, με τα οποία θα μπορούσε να έχει αποφευχθεί και το σύνολο των περικοπών στον τομέα της Παιδείας.
*
Εν ολίγοις:

Αν η Ελλάδα δεν ήταν στο ΝΑΤΟ και ο ελληνικός λαός δεν πλήρωνε όσα έχει πληρώσει - μόνο τα δύο τελευταία χρόνια - για τις συμμαχίες της εγχώριας πλουτοκρατίας με το διεθνή ιμπεριαλισμό, τότε, και μόνο εξ αυτού του λόγου,
όλα όσα προβλέπονται στο «μνημόνιο 3» για την περίοδο 2013 - 2016
(περικοπές μισθών 1,497 δισ. ευρώ,
περικοπές συντάξεων 5,475 δισ. ευρώ,
περικοπές στην Υγεία 1,113 δισ. ευρώ,
περικοπές στην Πρόνοια 0,307 δισ. ευρώ,
περικοπές στην Εκπαίδευση 0,133 δισ. ευρώ)
[b]θα μπορούσαν - πολύ απλά - να μην υπάρχουν.
[/b]

ΠΗΓΗ:

http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=7284590&publDate=8/2/2013

14.2.13




Πόσο μα πόσο θεέ μου
μ’ εξοργίζει το θράσος
βουλευτών της τριτοκομματικής  Κυβέρνησης στην οθόνη
των καθημερινών ειδήσεων.

Μιλούν βουλευτίνες
με ΄΄συνολάκια΄΄ ακριβών μπουτίκ των Παρισίων
βουλευτές με ρολόγια χρυσά πανάκρηβα
για την εξαθλίωση του ελληνικού λαού
σαν να πρόκειται για κάτι τόσο φυσιολογικό!
Ηταν λένε απαραίτητες οι θυσίες για να σωθεί η χώρα.

Ποια χώρα; Υπάρχει χώρα χωρίς πολίτες;

Ποιος μας ρώτησε;
Σε τι έφταιξε ο λαός για το κατάντημα της χώρας;
Δεν άκουσα κανένα να μιλάει για τις λαμογιές τους.
Δεν είδα κανένα να σκύβει ντροπιασμένος το κεφάλι.

Το θράσος τους μας εξοργίζει.
Δεν θέλουμε πια να τους βλέπουμε…
Δεν θέλουμε πια να τους ακούμε.
Ας συνεχίζουν να παίρνουν τις παχυλές αμοιβές τους
μόνο να μας απαλλάξουνε από την παρουσία τους.

Αρκετά πια τους ανεχτήκαμε.


Ρ.Β.

9.2.13

  1. των εθνικών ...
  2. ΜΠΕΝΑΚΗ - ΠΑΠΟΥΛΙΑ (ΟΡΚΟΜΩΣΙΑ 8/2/2005) - YouTube

    www.youtube.com/watch?v=AMwpBzdzo_M
    27 Ιαν 2011 - Μεταφορτώθηκε από groverbasilis
    Η ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΑΝΝΑ ΨΑΡΟΥΔΑ - [ΜΠΕΝ]ΑΚΗ, ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΜΕΝΗ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΑ ΑΛΛΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΠΡΟΕΔΡΕΙΟΥ ...

1.2.13

Αρθρογράφος: 
Νίκος Μπογιόπουλος

Ομολογούμε! Κύριοι του κράτους, της κυβέρνησης, της εξουσίας, είμαστε έτοιμοι να το παραδεχτούμε:
Ναι, ο στόχος κάθε λαϊκής κινητοποίησης, όπως αυτή των εργαζομένων στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, είναι να προκαλέσει πρόβλημα.
Αλλά να προκαλέσει πρόβλημα σε ποιους;
Στην «κοινωνία», όπως λέει ο «κοινωνικά ευαίσθητος» Κεδίκογλου; Οποιος διαμαρτύρεται ενάντια στα μέτρα που τον αφανίζουν τότε επιτίθεται στην «κοινωνία», όπως πριν από τον Κεδίκογλου έλεγε ο Πεταλωτής; Οποιος αρνείται την εξόντωσή του είναι «αντικοινωνικός», όπως πριν από τον Πεταλωτή έλεγε ο Πρωτόπαππας;
 
Και ποιος, τελικά, είναι η κοινωνία; Κοινωνία είναι αυτοί που απαρτίζουν την κοινωνία, δηλαδή ο λαός, οι εργάτες, η νεολαία, ή μήπως είναι οι «Κεδίκογλου», οι «Πρωτόπαππες» και όλοι οι κυβερνητικοί προύχοντες εκείνων των κυβερνήσεων που μας κατάντησαν εδώ που μας κατάντησαν; 
 
Ποιοι και με πόσο θράσος, αλήθεια, μιλούν για λογαριασμό της «κοινωνίας»: Αυτοί που μετέτρεψαν το λαό σε πένητα, τον εργάτη σε άνεργο, τον νεολαίο σε μετανάστη και την κοινωνία σε ερείπια!
 
Στόχος της κάθε κοινωνικής ομάδας που κινητοποιείται (και κινητοποιείται επειδή καταπιέζεται) δεν είναι να προκαλέσει πρόβλημα στην κοινωνία. Κάθε καταπιεζόμενο κοινωνικό στρώμα αποτελεί κομμάτι και τμήμα όλης της καταπιεζόμενης κοινωνίας. Επομένως, ποτέ κανένα κοινωνικό στρώμα που κινητοποιείται δεν το κάνει για να προκαλέσει πρόβλημα στον ίδιο τον εαυτό του.
 
Στόχος του, αντίθετα, είναι να προκαλέσει πρόβλημα σε σας, κύριοι της κυβέρνησης. Και θέτει αυτόν τον υπέροχο, δίκαιο, νόμιμο και δημοκρατικό στόχο, παλεύει και αγωνίζεται να σας προκαλέσει πρόβλημα επειδή εσείς, οι καταπιεστές της κοινωνίας, του πίνετε το αίμα.
 
Θέλει να προκαλέσει πρόβλημα σε όλους εσάς που ενώ του πίνετε το αίμα, την ίδια ώρα έχετε το θράσος να πιάνετε στο στόμα σας την «κοινωνία»,
- μια κοινωνία που τη φτάσατε στα όρια του εξανδραποδισμού - παριστάνοντας τους «σωματοφύλακές της»!
 
Μια απεργία, μια διαδήλωση, μια διαμαρτυρία, στοχεύει να προκαλέσει πρόβλημα στους εκπροσώπους της πολιτικής που
 
άλλοτε συκοφαντεί τους αγρότες σαν «μπαταξήδες»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους δημόσιους υπάλληλους σαν «ρετιρέ»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους λιμενεργάτες σαν «αριστοκράτες»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους συνταξιούχους σαν «τραμπούκους» (!),
 
άλλοτε συκοφαντεί τους μαθητές σαν «ταραξίες»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους μικροεπαγγελματίες σαν «φοροφυγάδες»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους εργαζόμενους στα ΜΜΜ σαν «συντεχνίες»,
 
άλλοτε συκοφαντεί τους βιομηχανικούς εργάτες σαν «ανεύθυνους»
και άλλοτε συκοφαντεί όλο το λαό ότι «όλοι μαζί τα φάγαμε»!
 
Μια κινητοποίηση, μια διαμαρτυρία, μια απεργία, μια κατάληψη, μια οποιαδήποτε μορφή διεκδίκησης αιτημάτων, με τρόπο οργανωμένο και μαζικό, έχει ακριβώς αυτή τη σημασία:
 
Οτι προκαλεί αναστάτωση - πώς αλλιώς θα γινόταν; - στην «ομαλή» λειτουργία της κοινωνικής, οικονομικής και πολιτικής ζωής, όπως εσείς - οι κυβερνώντες - θέλετε να την επιβάλλετε.
 
Ομως, προσοχή:
 
Τι είναι εκείνο που ορίζεται ως «ομαλότητα» από τους εκάστοτε κυβερνώντες και τα φερέφωνά τους;
 
«Ομαλότητα» γι' αυτούς είναι ότι όσοι διαμαρτύρονται θα πρέπει να μη διαμαρτύρονται, αλλά να συνεχίσουν να «πεθαίνουν στα μουγκά»...
 
«Ομαλότητα» γι' αυτούς είναι ότι όσοι εξαθλιώνονται θα πρέπει να συνεχίσουν να εξαθλιώνονται αποδεχόμενοι αδιαμαρτύρητα την εξαθλίωσή τους...
 
Για τη διασφάλιση αυτής της «ομαλότητας» είναι που οι κυβερνώντες επιστρατεύουν κάθε φορά την ιδεολογική τρομοκρατία.
 
Για τη διασφάλιση αυτής της «ομαλότητας» επιστρατεύουν το ασύστολο ψεύδος παρουσιάζοντας τον εργαζόμενο του Μετρό με τα 1.000 ευρώ καθαρά το μήνα, να αμείβεται τάχα με το μισθό των τεχνοκρατών του... ΔΝΤ!
 
Αυτή την «ομαλότητα», την «ομαλότητα» της φτωχοποίησης και της καταστροφής, που περνάει μέσα από το ψεύδος, τη συκοφαντία και την καταστολή, είναι που θέλουν να διαιωνίσουν εφαρμόζοντας κάθε τρεις και λίγο τη συνταγή της επιστράτευσης και της επιβολής «του νόμου και της τάξης».
 
Να, λοιπόν, γιατί αυτή ακριβώς η «ομαλότητα» πρέπει να διασαλευτεί και να σπάσει.
 
Γιατί όταν σπάει η «ομαλότητά τους», τότε μόνο - και μόνο δι' αυτού του τρόπου - ασκείται πίεση στην εξουσία, η οποία εξαναγκάζεται να έρθει αντιμέτωπη με το κόστος της αναλγησίας της.
 
Πρόκειται, λοιπόν, για μια πίεση θεμιτή και αναγκαία, για δύο λόγους:
 
α) Γιατί ασκείται απέναντι στην εκάστοτε αντιλαϊκή κυβέρνηση και όχι «στην κοινωνία που ταλαιπωρείται», όπως λένε αυτοί που κατέστησαν «ταλαίπωρη» την κοινωνία και μετά παριστάνουν κι από πάνω τους «κοινωνικά ευαίσθητους για την ταλαιπωρία της κοινωνίας».
 
Οι «ευαίσθητοι» κυβερνώντες για το «καλό της κοινωνίας», δεν είναι άλλοι από αυτούς που όλοι μαζί και ο καθένας τους ξεχωριστά αποτελούν εκλεκτά μέλη της εξουσίας που εξανδραποδίζει την κοινωνία.
 
β) Γιατί ο αγώνας, η αντίσταση, η διεκδίκηση κάθε λαϊκού στρώματος είναι, ταυτόχρονα, ένα καμπανάκι αλληλεγγύης, μια πίεση αφύπνισης των υπόλοιπων λαϊκών στρωμάτων που συμπαραστεκόμενα στους αγώνες - εν προκειμένω - των εργαζομένων στα ΜΜΜ, ακυρώνουν την επιχείρηση και του δικού τους διαρκούς κατατεμαχισμού. Του δικού τους διαρκούς κατακερματισμού. Της δικής τους διαρκούς συκοφάντησης από την κυβέρνηση, όταν έρχεται η ώρα των δικών τους διεκδικήσεων, των δικών τους αγώνων, του δικού τους «ως εδώ».
 
Με μια κουβέντα: Οσο μεγαλύτερη είναι η αλληλεγγύη όλων των καταπιεζόμενων, όλων των εισοδηματικά λεηλατημένων, όλων των χρεοκοπημένων και όλων των φοροληστευμένων στρωμάτων της κοινωνίας προς τους διαμαρτυρόμενους, προς τους απεργούς,τόσο μεγαλύτερη είναι και η πίεση για την ακύρωση των σχεδίων εκείνων των επιτελείων που όπως ξεκληρίζουν τον εργαζόμενο στο Μετρό, έτσι ξεκληρίζουν τον εργαζόμενο στο πολυκατάστημα και στο εργοστάσιο, έτσι ξεκληρίζουν τον συνταξιούχο, έτσι ξεκληρίζουν τους νέους, έτσι ξεκληρίζουν τους ανέργους.