25.11.09

Εμφύλιος 1

Ωσάν ποτάμι ορμητικό
κύλησε αίμα αδελφικό
βάφοντας τη γη πολύ βαθιά.
Κανένας χρόνος δε στάθηκε ικανός
να ξεπλύνει το έγκλημα μα και τη ντροπή.
Ποτέ δεν πήγανε χαμένοι
αγώνες των λαών.
Γίνανε σπορά και βλάστησαν
στην καταπονημένη γη.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ

20.11.09

Επιστολή

Οταν θα λάβεις το γράμμα μου
εγώ...θα έχω φύγει...
Λαχταρώ να σ' αγγίξω
να χαϊδέψω τα ξανθά μαλλιά σου
αλλά δεν μπορώ, το ξέρεις
μας χωρίζουν τα σίδερα της φυλακής.
Με το ξημέρωμα...
θ' ανοίξει η πόρτα της απομόνωσης
κι εγώ θα πετάξω στη Λευτεριά.
Μην κλάψεις, τους ήρωες δεν τους κλαίνε.
Να με θυμάστε...Σας αγαπώ.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ

15.11.09

Εδώ Πολυτεχνείο

Μια φωνή νεανική
ακούγεται μέσα στη νύχτα.
<<Εδώ Πολυτεχνείο...Εδώ Πολυτεχνείο...>>
Η αρχή του τέλους μιας σκοτεινής
μιας τυρρανικής επταετίας
βύθισε στον πόνο, στο σκοτάδι
ένα ολόκληρο λαό.
Εδώ Πολυτεχνείο...Εδώ Πολυτεχνείο...
Ο κόσμος ξεθαρρεύει
βγαίνει στο δρόμο, στηρίζει τα νιάτα
τον αγώνα για Ελευθερία.
Νέοι ανεμίζουν τη γαλανόλευκη
τραγουδώντας τον Εθνικό Υμνο
σκαρφαλωμένοι στη σιδερένια πόρτα της σχολής.
Ο λαός με δάκρυα στα μάτια γίνεται ένα μαζί τους
με τη γροθιά υψωμένη βροντοφωνά.
Κάτω ο φασισμός...Ελευθερία...Δημοκρατία!
Ξάφνου τα τανκς κάνουν την εμφανισή τους
σταματούν απειλητικά στην πύλη
το κανόνι σημαδεύει τα νιάτα.
Οχι δεν είναι δυνατόν...Δε θα κτυπήσουν...
<<Είμαστε αδέλφια...Είμαστε αδέλφια...>>
Το τανκ προχωρεί, οι ερπύστριες τρίζουν απειλητικά
η σιδερένια πύλη υποχωρεί
τα πρώτα νεανικά κορμιά πέφτουν.
Η σημαία βάφτηκε κόκκινη.
Είναι η αρχή του τέλους.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ

13.11.09

Το Λάθος

Εζησα μέρες δύσκολες
εκεί πάνω στα βουνά.
Ο θάνατος καραδοκούσε
ολημερίς, ολονυχτίς.
Πολεμούσαμε για ένα σκοπό
για το δίκιο, για τη λευτεριά.
Ξέρεις πότε πόνεσα πολύ;
Οταν απίθωσα το όπλο μου
πάνω σ' ένα σωρό από αντάρτικα ντουφέκια
κάτω από το βλέμμα των "συμμάχων".
Ενιωσα γυμνός, σακάτης, ορφανός.
Ενα δάκρυ πήγε να κυλήσει
αλλά στέγνωσε γρήγορα στο μάγουλο.
Είπα: Οχι μπροστά σ' αυτούς.
ΠΟΛΙΤΙΚΑ

6.11.09

Γράμμα σ' ένα εξόριστο

Γράμμα γεμάτο
μαύρα στίγματα
από τα δάκρυα
της πονεμένης μάνας.
Λέξεις μισές
φράσεις κομμένες
λογοκριμένες
χωρίς νόημα
χωρίς αρχή και τέλος.
Η χαρά μεγάλη.
Δεν τον ξέχασαν.
Πονούν γι' αυτόν.
Ενα γράμμα, ένα μήνυμα
από το σπίτι, τη μάνα, τους φίλους.
Αλήθεια πόσο του έχουν λείψει!
ΠΟΛΙΤΙΚΑ